In het kader van omgevingsvisie en gebiedsontwikkelingsprojecten doen wij onderzoek naar drijvende zonnepanelen.
Drijvende zonnepanelen leveren een hoger rendement dan zonneparken op land door het koelende effect van het water. Ze wekken de stroom op daar waar de vraag is en hebben geen last van de schaarste aan beschikbare (landbouw)gronden. En zijn vaak goed landschappelijk inpasbaar.
Door de koeling van het water en de reflectie van het zonlicht leveren drijvende zonne-energiesystemen circa 14 procent meer energie op. Bovendien houdt het verdamping van de waterbron tegen.
Voorbeelden van drijvende zonne-energiesystemen in Nederland :
Drijvend zonnepark op de zandwinplas in Tynaarlo (Drenthe) Groenleven in samenwerking met Roelofs Zandwinning
De basis van het drijvende zonnepark wordt gevormd door pontons die met elkaar in verbinding staan en op die manier een groot drijvend zonnepark vormen. Er ontstaat op die manier een golfbestendig vaartuig dat verplaatst kan worden.
Drijvende zonnepanelen op de Slufter, de bedrijven Texel4Trading, Wattco, Sunprojects en Sunfloat hebben drijvende zonnepanelen geïnstalleerd in de Slufter, het depot voor verontreinigde baggerspecie op de Maasvlakte.
Deze proef op de Slufter met drijvende zonne-systemen van het Nationaal Consortium Zon op Water, waarin meer dan 30 partijen vertegenwoordigd zijn, moet aantonen dat drijvende zonnepanelen technisch en economisch haalbaar zijn op wateren met ruige condities. Bij een succesvolle test kunnen mogelijk 500.000 panelen geplaatst worden met een totaal vermogen van meer dan 100 MWp.
De Slufter is een van de meest zonrijke plekken in Nederland. Het is een ideale plaats voor de opwekking van zonne-energie
Coöperatie Lingewaard Energie realiseert een drijvend zonnepark op het gietwaterbassin in het tuinbouwgebied Next Garden. Het bestaat uit 6.000 zonnepanelen. In het tuinbouwgebied Bergerden biedt het 3,5 hectare groot gietwaterbassin, dat de centrale voorziening van gietwater voor alle tuinders in het gebied verzorgt genoeg ruimte voor drijvende zonnepanelen.
“De bouw is een hele archaïsche industrie”, zegt onze nieuwe columnist architect Eugène Franken. In zijn columns zal hij vanaf deze maand schrijven over de architectuur van de toekomst.
Eugène Franken is al 27 jaar werkzaam bij zijn eigen Architectenburo Franken. Buiten zijn carrière in de architectuur is hij ook werkzaam als secretaris bij Stichting Landgoed Kasteel Geldrop. Met twee boeken op zijn naam heeft hij al de nodige ervaring op het gebied van schrijven. Dit weekend komt zijn eerste column online bij Innovation Origins.
Wanneer begon jouw passie voor architectuur?
“Mijn vader werkte bij een architectenbureau waar hij veel ontwierp voor Philips. Hij werkte allround en hielp ook bij het uitzetten van de bouw. Als klein jongetje mocht ik al met hem mee. Mijn vader was in deze tijd ook al bezig met innovatie. Een groot verschil tussen ons is wel dat mijn vader veel technischer was. Ikzelf ben veel cultureler ingesteld.”
“Een minder project vind ik Parc Fontaine. Dat is een luxe appartementencomplex aan het stadswandelpark. Het slechte aan dit project is de naam. Fontaine was hoofd van groen in Eindhoven. Hij heeft flats in het wandelpark laten bouwen, deze hebben geen eigen tuin maar eigenlijk is het park hun tuin. Hij wilde het park heel graag groen houden. Parc Fontaine gaat hier helemaal niet over. De appartementen hebben onder andere een grote tuin met een hoog hek eromheen. Hiermee raak je het idee van Fontaine compleet kwijt.”
Er is vast ook mooie architectuur in Eindhoven. Wat vind je het beste bouwproject in Eindhoven?
“Veruit het beste project in Eindhoven vind ik de DomusDela. Dit was vroeger de paterskerk. Dit gebouw is van uitvaartbedrijf Dela, het is nu onder andere een ceremoniehuis. Dat is de plek waar Eindhoven is ontstaan. Het is dus een hele belangrijke plek. Het is echt schitterende architectuur met heel veel betekenis. Je moet hier zeker gaan kijken.”
Wat zijn volgens jou momenteel de interessantste innovaties op het gebied van architectuur?
“Het zijn er zo veel maar ik denk vergroening. Een voorbeeld daarvan is dakparken. Je gebruikt dan een plat dak, ruimte die je anders niet zou gebruiken, voor veel groen. Een mooi dakpark is dat in Rotterdam, dat is een van de grootste dakparken van Europa.”
Wat denk jij dat er voor innovaties aankomen binnen architectuur en bouw?
“Ik denk dat globalisering een groot thema zal zijn en robotisering natuurlijk. Bouw is een ontzettend archaïsche industrie. Hoe gebouwen nu in elkaar worden gezet, zo gebeurde dat vijf jaar geleden ook al. Dat gaat niet zo blijven. Er is bijvoorbeeld nog geen fabriek die gebouwen kan fabriceren op grote schaal. 3D-printen zal waarschijnlijk ook verder ontwikkeld worden.”
Een ontwikkeling met betrekking tot 3D-printen en architectuur is gebouwen printen met betonprinters. Denk je dat dit verder ontwikkeld gaat worden?
“Betonprinters werken helemaal niet. Je ziet alle laagjes zitten en er is een flexibiliteit van nul. 3D-printen gaat zich verder ontwikkelen maar niet met beton. Misschien wordt een gevel over twintig jaar wel gewoon geprojecteerd op een huis, dan kan je elke ochtend een nieuwe gevel kiezen. Hout wordt wel herontdekt. Hout is een fantastisch bouwmateriaal. Het houdt bijvoorbeeld CO2 vast. Er wordt momenteel al meer met hout gebouwd maar dit zal steeds meer gaan voorkomen.”
Gaan de ontwikkelingen in de architectuur vooral plaatsvinden rondom materialen?
“Nee, ik denk ook binnen circulair bouwen. Kalk is een voorbeeld. Kalk werkt een beetje hetzelfde als beton, maar als je het afbreekt is het te gebruiken als grondverbeteraar. Er komt natuurlijk ook veel ontwikkeling rondom het bouwproces.”
“Ik ben vaak iemand die voorop loopt. Ik kan nu iets voorspellen wat over twintig jaar waarheid is. Er is nog veel te winnen op het gebied van duurzaamheid en architectuur. Heel veel dingen die duurzaam lijken zijn dat bijvoorbeeld nog niet echt. Binnenkort verschijnt er van mij een column over kleefrijst en kalk als bouwmaterialen, hier zal ik nog niet teveel over verklappen.”
Naar aanleiding van mijn ingezonden opinie over het belang van de beekdalenstructuur in Eindhoven in het ED en de daaropvolgende discussie in de gemeenteraad van Eindhoven wordt nu onderzocht of de visie op dit punt moet worden aangepast. Lees hieronder het opiniestuk.
Opiniestuk
Volgende week debatteert de gemeenteraad over het plan met de binnenstad. Dat is geen moment te vroeg. De ruimtelijke ontwikkeling van Eindhoven loopt inmiddels flink achter op een stevig gegroeid imago. Een ambitieuze intellectuele verdichtingsvisie voor de binnenstad is dus niet minder dan een godsgeschenk. Wat goed dat deze stad haar nek durft uit te steken.
Nog wel even iets inbouwen om te kunnen evalueren en fine-tunen. Ik kan me namelijk niet voorstellen dat een dergelijk grote hoeveelheid goed bedoelde tamelijk complexe regels allemaal als vanzelfsprekend het beoogde effect gaan sorteren.
En, wellicht belangrijker, de aandacht voor nieuw en historisch water in de stad ontbreekt, terwijl het juist de beekdalenstructuur is die Eindhoven zo bijzonder maakt.
Dit beeld uit masterplan Van Gogh Nationaal Park illustreert de beekdalenstructuur van het Brabants landschap
Eindhoven is onderdeel van het unieke Brabantse bekenlandschap met letterlijk om de paar 100 meter een beekdal. Dat landschap definieert heel Brabant en Eindhoven in het bijzonder, met de Kleine Dommel, de Dommel, de Tongelreep, de Rundgraaf, de Run en de Gender. Bovendien is Eindhoven ontstaan aan de samenvloeiing van de Gender en de Dommel, daar waar in de prehistorie een doorwaadbare plaats was.
Kaart van Jacob van Deventer omstreeks 1560 met linksboven de Gender
Later in de middeleeuwen is de Gender vergraven om water in de stad te krijgen. Hoe modern was dat! Op de prachtige kaart van Jacob Van Deventer zie je dan ook heel duidelijk een omgrachtte stad met de Gender stromend over de Markt.
Kaart uit bouwhistorisch rapport Steenhuis Meurs met linksboven de Gender
Bij de herinrichting van de Vestdijk is men helaas vergeten de gracht terug te brengen. In het Victoriapark komt de Gender wel glorieus boven water, maar bij de verdere reconstructie kiest men onbegrijpelijkerwijs niet voor de historische locatie en ook niet voor een natuurlijke inpassing. Als we niet opletten stroomt de Gender straks in goten en buizen anoniem heuvelop over de Stationsweg zonder dat een discussie is gevoerd over de voordelen van het terugbrengen van dat levende water op zijn historische plek in het centrum. Het dossier Heuvelgalerie bijvoorbeeld krijgt met de Gender een hele andere dimensie die waarschijnlijk een betere stad oplevert, met klimaattechnische voordelen en het gevoel van een stad met historie versterkend.
Reconstructie van de meanderende Gender in het Victoriapark
Zo schreef ik 8 jaar geleden in het Eindhovens Dagblad. En ze zijn er nog steeds. Lees hieronder het artikel.
Logo Landgoed Kasteel Geldrop
Er zijn mogelijkheden om de verbinding tussen centrum en kasteel te versterken, maar Geldrop mag niet lichtzinnig omspringen met zijn monumenten.
Het herijkte Centrumplan van Geldrop beoogt het centrum meer te betrekken bij het kasteelterrein. Het stelt daartoe ingrepen voor in het kasteelpark. De kasteeltuin grenzend aan de Mierloseweg, de zogenaamde ‘Engelse tuin’, is een rijksmonument waarvan wettelijk gezien niet zomaar delen kunnen worden afgesnoept en waarin geen veranderingen kunnen worden aangebracht zonder dat de historische context daarbij een belangrijke rol speelt. Uitgangspunt van de bescherming is de situatie rond 1870, die nu grotendeels nog intact is.
Ik kan me niet voorstellen dat Geldrop lichtzinnig wil omgaan met een van zijn schaarse rijksmonumenten. Kasteel Geldrop is in velerlei opzichten al uitstekend en onlosmakelijk verbonden met het dorp. Maar het kan natuurlijk altijd beter.
Het meer willen betrekken van het kasteel bij het dorpscentrum in het kader van gebiedsontwikkeling roept wel enkele vragen op, met name betreffende de vormgeving. Belangrijk is te begrijpen hoe deze relatie ruimtelijk gezien is geëvolueerd. In de loop der eeuwen hebben zich grote veranderingen voorgedaan. Onder meer de sloop van de Donjon in 1840, die middels een laan rechtstreeks verbonden was met de Heuvel. Het kasteelterrein was toen ook vele malen groter. Inmiddels zijn hier nieuwe wegen aangelegd en ontsluitingen gewijzigd.
Ingrijpende veranderingen aan terrein en gebouwen door Hubertus Paulus Hoevenaar in de negentiende eeuw hebben de nu rijksbeschermde ‘Engelse tuin’ opgeleverd. In essentie is dit een privé-tuin waarvan de beslotenheid een belangrijk kenmerk is.
Er zijn dus in de historie zowel aanleidingen te vinden voor een vorm van herstel van een ruimtelijke verbinding als voor het tegendeel. Van belang is in ieder geval een deskundige, zorgvuldige en integrale benadering van deze problematiek. Kansen liggen er in overvloed. Vooral als het kasteelterrein en de omliggende gebieden in samenhang worden gezien. Niet alleen de relatie van het kasteelterrein met het centrum in brede zin, maar ook die van het kasteelpark met de weilanden aan de oostelijke oever van de Kleine Dommel en de inrichting van het Dommeldal als geheel zijn dan van belang. Zowel richting centrum als richting Eindhovensch Kanaal.
Het versterken van natuurwaarden en herstel van het beekdallandschap kan plaatsvinden, terwijl tegelijkertijd wandel- en fietsverbindingen tot stand komen waarbij ontsluitingen van het kasteelterrein naar dorpscentrum en wijken worden verbeterd.
Door het ontwerpen van een meer samenhangend gebied kan het beheer deels extensiever en dus efficiënter plaatsvinden. Ook kunnen de gebruiksmogelijkheden van het kasteelpark en omgeving verder worden versterkt en uitgebreid. Daarnaast kunnen investeringen in nieuwe functies in dit gebied met als ankerpunt de typologie en het karakter van het huidige landgoed de gemeentebegroting ontlasten en het kasteel als organisatie sterker maken.
Tenslotte. Na honderdvijftig jaar is de ‘Engelse tuin’ dringend aan restauratie toe. Naar aanleiding hiervan is reeds in 2009 gestart met een intensief programma om te komen tot een integrale visie en een restauratie- en beheerplan voor het hele park.
Bij het opstellen hiervan zijn vele deskundigen van onder andere de Rijksdienst Cultureel Erfgoed, waterschap, provincie, gemeente en monumentencommissie betrokken. Recentelijk heeft de landschapsarchitect het restauratieontwerp opgeleverd. Een uitstekende basis om samen toe te werken naar een afgewogen plan dat de identiteit van Geldrop als kasteeldorp echt verbetert.
Door Eugène Franken, secretaris van de Stichting Kasteel Geldrop
Enkele verzamelde observaties en ideeën naar aanleiding van de expertmeeting over de verdichtingsvisie van de binnenstad in Eindhoven.
Expertmeeting met supervisor Winy Maas, rijksbouwmeester Floris Alkemade, EHVXL, erfgoedstichtingen, ondergetekende en anderen
Het is hartstikke leuk om voor een expertmeeting uitgenodigd te worden. In zekere zin ben je expert doordat je binnen je eigen vakgebied actief bent en kennis hebt van de stad op microniveau, maar in feite kijk je van buiten af naar een tamelijk complex proces, hoe de stad groeit, zich ontwikkelt en hoe je daar enigszins grip op kan krijgen en richting aan kan geven.
Bij de bij de bijeenkomst georganiseerd door het Architectuurcentrum in het Natlab waar de plannen voor het VDMA terrein werden besproken werd vertelt dat voor deze exemplarische tender teams van tientallen specialisten jaren lang eigenlijk op dagelijkse basis met zo’n plan bezig zijn het is dan nogal pretentieus denk ik om om dat uit de losse pols eventjes te becommentariëren. Nog afgezien van het feit dat ook bij de gemeente en de research afdelingen van MVRDV en andere adviseurs natuurlijk heel veel kennis aanwezig is.
Ontwerpers hebben de verantwoordelijkheid om niet alleen vorm en functie samen te brengen, maar ook om plaatsen te maken die betekenisvol zijn voor mensen. Ruimtes waar netwerken zich kunnen ontwikkelen en waar mensen verbinding kunnen maken. Het is goed om te zien dat het in het geval van VDMA niet alleen over winkels, retail en horeca gaat maar met name over typisch Eindhovense voorzieningen, mensen en met elkaar samenleven. Je vraagt je haast af of er wel voldoende programma is om alles op deze ambitieuze wijze te blijven vullen. Hoe dan ook, in ieder geval gaan dergelijke nieuwe vormen zeker weer nieuwe markten creëren. Ik wil maar zeggen, je hebt hart voor de stad waarin je bent opgegroeid en waarin je woont en werkt en die je kent en dus ben je gemotiveerd om een bijdrage te leveren. Maar vanuit enige bescheidenheid en niet zozeer op detailniveau maar meer in algemene zin.
Bij de research voor mijn boek Showing of(f) Eindhoven heb ik veel mensen gesproken die zich met de stad bezighouden. Ook heb ik vrijwel alle openbare bijeenkomsten denk ik die rond dit thema zijn georganiseerd bijgewoond. Inspiratie-bijeenkomsten, stadsgesprekken, politieke thema-avonden, het openbaar college van Fontys, etc. Daar is informatie uitgekomen waar Eindhoven haar voordeel mee kan doen en daarvan wil ik graag – met permissie een beetje van de hak op de tak springend – een aantal zaken met u delen.
Cees Jan Pen Fontys Lector van het lectoraat De Ondernemende Regio tijdens het openbaar college
Het viel mij bijvoorbeeld op dat het niet lukt op de huidige wijze de mening en de gedachtes van professionals op te halen. In alle gesprekken die ik had met met professionals uit het veld blijkt dat er veel behoefte is om mee te helpen, mee te denken vanuit een oprechte verknochtheid aan de stad. En dat men op zoek is naar een naar een manier om de Eindhovense inbreng te kanaliseren. Als je naar de bijeenkomsten kijkt, bijvoorbeeld die van het ACE, die speciaal voor de professionals was georganiseerd en zeer druk werd bezocht, dan krijg je daar eerst de briljante audiovisuele waterval van Winny Maas voor de kiezen, hartstikke interessant, knap en onnavolgbaar. Maar tegelijkertijd zonder vervolg. Want er ontstaat geen discussie, het blijft bij algemeenheden, wat oud zeer komt ter tafel en enkele waarderende woorden worden gesproken, maar bepaald geen diepgravende reflecties en dat kan natuurlijk ook helemaal niet, want ja, hoe moet je nou op op al die informatie die je voor de eerste keer ziet meteen een passend antwoord hebben. Als je informatie van professionals uit de stad wil ophalen en daar ook echt iets mee wil doen zou dat niet anders te organiseren zijn? Structureler wellicht, met een voor- en een na-traject.
Een ander ding is dat te beluisteren is dat al die bijeenkomst voor de bühne zijn, ‘omdat het nu eenmaal moet’ , ‘er komen veelal dezelfde mensen’ – wat niet mijn indruk is overigens – ‘de meeste mensen in de stad maakt het toch niet zoveel uit, het interesseert ze niet ’Ook veel gezucht bij het vallen van de namen van de Stichting Wederopbouw en de Henri van Abbe-stichting. Dat kan ik me wel voorstellen, maar toch. Zelf vraag ik me wel af, gezien de prominente rol die deze stichtingen in allerlei bijeenkomsten met de gemeente spelen, hoe groot hun achterban eigenlijk is, welk deel van de Eindhovense bevolking vertegenwoordigen ze? En is er wel voldoende ruimte voor een ander geluid. Want bij een aantal bijeenkomsten was men vooral erg positief gestemd waarbij de teneur er een was van ‘Wanneer beginnen we’.
Samenspraak Het is uiteraard van groot belang wanneer de stad ingrijpend gaat veranderen, waarbij dat in het geval van de stedenbouwkundige uitleg op lange termijn blijvend invloed gaat hebben, dat je dan stakeholders betrekt. Maar wie zijn de stakeholders? En hoe betrek je ze, hoe geef je ze een betekenisvolle rol in het proces? En hoe zit het met de regie over en het managen van dit proces zowel op korte als op lange termijn. Neem bijvoorbeeld de casus Stadhuisplein, waarbij het op zich een uitstekend idee is het gebied in samenhang te ontwikkelen. Zijn het dan vooral de bewoners van de Groot Paradijs die stakeholder zijn? Hoelang woont iemand op zo‘n plek, de meesten verhuizen statistisch gezien binnen niet al te lange tijd. In hoeverre is het dan verstandig hun inbreng heel zwaar te laten wegen? Zouden de toekomstige bewoners niet een minstens zo grote stem moeten hebben? En de rest van de stad? Je zou denken in deze tijd van social media en massacommunicatie het toch mogelijk moet zijn daarvoor een modus te bedenken. Zeker bij een thema als je eigen stad waar iedereen mee bezig is, iedereen bij wil horen en uniek voor het open en innovatieve Eindhoven, men staat daarbij niet tegenover elkaar maar men werkt vooral samen.
Iconen Eindhoven heeft met het Evoluon en de Lichttoren al iconen. Maar toch is het toevoegen van nieuwe iconen zinvol. Daar zitten meerdere aspecten aan. Een moderne icoon kan het nieuwige ding zijn waar de van Rossems langs gaan als ze een stad aandoen. Instagrammable is het woord. Maar daarnaast ook een programmatische, stedenbouwkundige en economische betekenis hebben. Naar mijn idee is een ultieme selfieplek zoals -The Vessel – in New York, of het vlak daarbij in aanbouw zijnde park Pier 55 van hetzelfde Studio Heatherwick, waarbij het deelnemende publiek zelf een onlosmakelijk onderdeel van de beleving is, een interessante toevoeging aan het centrum van Eindhoven, naast alle andere. Ook de plannen voor het Stadhuisplein zijn op te vatten in deze iconisch zin. ‘This Is Eindhoven’.
The Vessel New York
In datzelfde kader is een 50 meter opgevijzelde Catharinakerk stadskerk ook goed te plaatsen. Daarbij is dat concept uniek, het bestaat nog nergens anders, alleen al dat monopolie maakt het begerenswaardig. Het heeft ook een soort DWDD kwaliteit, je kunt je er vreselijk aan ergeren maar je blijft wel kijken. De interpretatie als ambitieuze variant op het thema “freilegen”maakt het dan weer stedenbouwkundig interessant. Tip : Doe het opvijzelen tergend langzaam zodat het net zoals de bouw van de Sagrada Familia een eeuwigdurend spektakel is.
De opgetilde Catharinakerk
In New York is zoals bekend niet elke wolkenkrabber een Icoon. De hele verzameling aan wolkenkrabbers dan weer wel. In Eindhoven is het nu mogelijk te kiezen voor een stadseigen dispositie van hoge gebouwen. Die discussie wordt naar mijn idee met onvoldoende scherpte gevoerd. Het lijkt alsof toeval een tamelijk grote rol speelt waarbij het vrijblijvende ‘We streven naar’ te veel voorkomt in het visiedocument ook op cruciale onderwerpen zoals de Plint.
Pinus Sylvestris City Benoem niet alleen het Eindhovens karakter zoals de rondweg, de horizontale ‘grosskörper’ en de sterke stad -land relatie met de beekdalen maar gebruik en versterk deze inheemse elementen meer dan nu het geval is. Zo is Eindhoven hard op weg om de grove-den-hoofdstad van de wereld te worden – Pinus Sylvestris City – , dat is uitstekende manier om in het mozaïek verband aan te brengen. Daarbij, in Eindhoven zit de natuur tussen de bebouwing en de bedrijventerreinen in, fiets en wandelpaden fungeren letterlijk als verbinding. In die natuur kun je wellicht bomen planten om als bouwmateriaal te oogsten in de toekomst, en de stad op te vatten als landgoed.
De heringerichte Vestdijk met grove dennen
Water in de stad In dat licht pleit ik voor het terugbrengen van ‘levend’ water in het Centrum. Eindhoven is ontstaan aan de samenvloeiing van Gender en Dommel. De samenvloeiing van deze riviertjes op hun historische plek is van belang. De Gender stroomde echt niet over de Stationsweg. Is het niet beter dat water daar dan anders te benoemen? En is de Gender bijvoorbeeld niet te gebruiken bij het dossier Heuvelgalerie. En zou daarnaast het water van de voormalige grachten bovengronds in beeld bij de reconstructie van de Vestdijk en binnenring niet een extra laag kunnen toevoegen?
Oorspronkelijk liep het riviertje de Gender over de markt in het centrum van Eindhoven
Daarbij komt dat winkels nu nog samen met horeca het hart van de aantrekkelijkheid en leefbaarheid van binnensteden vormen. Maar als binnen 10 jaar nog maar weinig binnensteden in Nederland relevant genoeg zijn om voor je plezier te gaan winkelen dan kan de verbinding met water een rol spelen bij de transitie van sommige winkelstraten en winkelcentra naar pluriforme stadsstraten. In een land als Nederland waar de ruimte schaars is moet je de derde dimensie benutten. Het gaat daarbij meer over verdichten dan over hoogbouw. Nog simpeler gesteld gaat het gewoon om het creëren van een fijne omgeving om in te wonen werken en recreëren. Het lijkt zinvol daarbij niet alles vol te plannen maar ruimte te laten voor spontane ontwikkelingen. Idee: Reserveer daar in het licht van de snel veranderende mobiliteit en ontwikkelingen als de 15 minuten stad – waarbij alle noodzakelijke voorzieningen zich op maximaal die afstand lopen bevinden – bijvoorbeeld een gedeelte van de 56% van Eindhoven die nu in gebruik is als infrastructuur voor.
Gedachtenexperiment Denk op willekeurige foto van het centrum in Eindhoven de hoge gebouwen weg en wat blijft er dan over? Het beste antwoord dat ik tot nu toe op op deze vraag hoorde is: “Ik twijfel tussen Dommel en rommel”.
Ik hoop hiermee een opbouwende bijdrage te leveren waarbij het denk ik je rol als sparringpartner is om de discussie scherp te voeren.
Eugène Franken voor EHVXL In gesprek met Aäron Schafrat van Studio040 over de verdichting van de binnenstad van Eindhoven en de ambities voor het Stadhuisplein.
Mooie presentatie in Brandstore Eindhoven van ‘Showing of(f) Eindhoven’, het boek over de bruisende stad met alle actuele bouwinitiatieven en een historische context. Vanaf heden aldaar verkrijgbaar.
Showing
of(f) Eindhoven is hèt
boek met actuele
bouwinitiatieven in
Eindhoven. Het
beschrijft maar liefst
200 projecten
die de laatste jaren
in Eindhoven zijn gerealiseerd én
in de komende 10
jaar zullen worden
gerealiseerd.
Doel
Het doel is
de interessante ontwikkeling die Eindhoven momenteel doormaakt voor
een breed publiek inzichtelijk te maken en te beschrijven hoe de stad
de komende tijd gaat veranderen.
Techniek,
Design en Kennis zijn de speerpunten van Eindhoven. De stad is hip en
waagt ook nog eens de sprong van ietwat provinciaal naar welhaast
mondiaal. Eindhoven streeft naar 350.000 inwoners – een plus van
meer dan 100.000 – waarbij talloze spraakmakende bouwprojecten op
het punt staan te beginnen.
Dit boek is
een snapshot van een bruisende stad in transitie en belicht de
relevante projecten.
Inhoud
Het boek is
onderverdeeld in geografisch bepaalde hoofdstukken zoals Centrum,
Spoorzone, Kanaalzone en Strijp. Kortom de delen van de stad die in
ontwikkeling zijn. Elk hoofdstuk begint met een korte duiding van het
onderliggende ‘masterplan’ voor het betreffende deelgebied.
Daarnaast
wordt in een notendop de geschiedenis van Eindhoven beschreven; van
de stichting van de stad in 1232 tot het heden.
Het totaal
van de gekozen projecten geeft een goed beeld van de ontwikkeling van
Eindhoven met zowel recente en nog niet gerealiseerde projecten die
een showing off-gehalte hebben. Daarbij gaat het niet alleen
om stedenbouw en architectuur maar ook om de maatschappelijke
context. Alle projecten worden kort omschreven en op elke
projectpagina staat een QR-code die verwijst naar de
GoogleMaps-locatie.
Verspreiding
Het is een print on demand-systeem (POD) waarbij het boek via BOL.com wordt aangeboden en verzonden. Met POD kan elke nieuwe print aan de actualiteit worden aangepast. Daardoor blijft het de komende jaren een actuele uitgave waar het publiek actief op kan reageren en bijdragen.
Met Landgoed Kasteel Geldrop heeft Geldrop Mierlo een unieke troef in handen. Een vitale historische buitenplaats in het dorpshart. Deze troefkaart is belangrijk bij de toekomstvisie over de ontwikkelingsrichting van het dorpscentrum
Vanaf 2023 is ieder kantoor groter dan 100m2 verplicht om minimaal energielabel C te hebben. Voldoet het pand dan niet aan de eisen, dan mag u het pand per 1 januari 2023 niet meer als kantoor gebruiken. Deze verplichting staat in het Bouwbesluit. In 2030 wordt de eis verhoogd naar label A en uiteindelijk is het vanuit het EnergieAkkoord de bedoeling om in 2050 een volledig energieneutrale gebouwde omgeving te hebben. Op dit moment heeft meer dan de helft van de Nederlandse utiliteitsgebouwen label D t/m G. Een geplande verbouwing van uw bedrijfsaccommodatie is bij uitstek de gelegenheid om uw pand (met weinig ingrepen) te laten voldoen aan energielabel C of direct aan energielabel A of B? Het kan ook een rol vervullen in de onderhoudsplanning, een natuurlijke vervangmoment van gebouw- en installatieonderdelen. Het is daarnaast zinvol om te kijken naar de huidige subsidiemogelijkheden, zoals de energie-investeringsaftrek, aangezien die er wellicht in de toekomst niet meer zijn.
